Hoe vaak heb je niet gehoord of gelezen dat de VS zijn vlucht naar de maan in scène heeft gezet? Ik denk meer dan duizend keer na en nog steeds zijn er artikelen en programma's die 'blunders' onderzoeken in de beelden van de maanexpeditie.
De Amerikanen hebben het natuurlijk zelf verprutst: een deel van de opnames op de maan bleken van slechte kwaliteit, om het publiek mooi te presenteren werd besloten om ze opnieuw in het paviljoen op te nemen. Toen gewone burgers hoorden van de vervanging, viel niet alleen het hele maanonderzoek, maar ook het feit om naar de maan te vliegen in twijfel.
De Sovjetgeschiedenis van maanverkenning begon met de lancering van de Spoetnik op 2 januari 1959. Door niet-verklaarde factoren is de satelliet "Luna-1" vloog op een afstand van 6000 kilometer van de maan.
Toen de tweede satelliet op 12 september 1959 werd gelanceerd, was er al rekening gehouden met alle factoren en "Luna-2" succesvol en hard op de maan geland.
Hoe kon de USSR dit feit bewijzen? De diameter van de satelliet is immers slechts 0,85 meter! Je kunt het in geen enkele telescoop zien... Het leger stelde voor om eenvoudig een atoombom in de satelliet te plaatsen en zei dat de nucleaire paddestoel van een explosie op de maan zichtbaar zou zijn door een krachtige telescoop. Nou, wetenschappers hebben tenminste bewezen dat er onder maanomstandigheden geen "paddenstoel" zal zijn van een nucleaire explosie.
Het bewijs werd eenvoudig en ingenieus uitgevonden: toen de satelliet zich op een afstand van 120 duizend kilometer van de aarde bevond, sproeide de automatisering 1 kilogram natrium, waardoor een kunstmatige komeetstaart ontstond. Deze "Sovjetkomeet" werd door vele observatoria gefotografeerd. Om vluchtparameters te meten en informatie door te geven, werden aan boord radiozenders geïnstalleerd. Dit signaal werd ook opgevangen door buitenlandse volgstations. Toen de zenders op het geschatte tijdstip stil vielen, werd het voor iedereen duidelijk: de Sovjet-satelliet Luna-2 was met succes op het oppervlak van de maan neergestort.
Na 20 dagen werd de derde satelliet naar de maan gelanceerd "Luna-3". Hij kreeg de taak om de tegenovergestelde (onzichtbaar vanaf de aarde) kant van de maan te fotograferen. De satelliet moest eerst rond de "acht" vliegen, eerst de maan en daarna de aarde. De satelliet had hiervoor geen motor, alleen de zwaartekracht van de maan werd gebruikt. Het probleem werd met succes opgelost dankzij nauwkeurige wiskundige berekeningen.
Het tweede probleem is hoe je de satelliet "bevriest" voor de duur van het filmen, zodat de frames vrij zijn. De automatisering die door het Design Bureau van Boris Raushenbakh is gemaakt, heeft deze taak met succes aan. De satelliet draaide niet alleen zijn camera nauwkeurig naar de maan, maar hield deze positie ook 40 minuten vast terwijl hij de andere kant van de maan fotografeerde.
Welnu, het belangrijkste probleem: hoe een afbeelding verzenden op een afstand van 470 duizend kilometer? Complex "Jenisei" niet alleen gefotografeerd, de film ontwikkeld, maar ook foto's van de andere kant van de maan naar de aarde verzonden.
Onze wetenschappers hebben voor het eerst ter wereld al deze taken uitgevoerd en zijn er met succes mee omgegaan.
Nou, hoe te bewijzen dat een foto van de andere kant van de maan echt is en niet getekend door een kunststudent?
Zodat niemand twijfelde, moest een derde van de film worden gedoneerd: Spoetnik begon om de maan te fotograferen vanaf de rand die zichtbaar is vanaf de aarde en ben ook al klaar met fotograferen vanaf de andere rand zichtbaar vanaf de aarde. Daarom heeft niemand ooit de authenticiteit van de foto's die door de Sovjet-satelliet zijn gemaakt, in twijfel getrokken "Maan 3".
Op basis van de verkregen beelden werd een atlas van de andere kant van de maan samengesteld. De USSR, als ontdekker, kende namen toe aan objecten op het maanoppervlak.
Op 3 februari 1966 maakte de Sovjet-satelliet Luna-9 een zachte landing op de maan en zond panoramische beelden uit vanaf de landingsplaats. De USSR waarschuwde buitenlandse collega's van tevoren over het tijdstip van verzending van beelden van de maan, en de Britten ontvingen met succes een signaal van de Sovjet-satelliet. Niemand dacht er zelfs aan om hun authenticiteit in twijfel te trekken.
Er zijn nog een paar zeer merkwaardige feiten, maar ik zal ze in de opmerkingen toevoegen.
Kijk ook naar INHOUDSOPGAVEmijn kanaal zijn er veel interessante en nuttige artikelen.